E C U A D O R

Opp.: 283.561 km² (9 x België)    Inw.: 14,6 miljoen (2009)   (52 inw./km²)    Regeringsvorm: republiek    Hoofdstad: Quito   Religie: katholiek

Ecuador is een land in het noordwesten van Zuid-Amerika en grenst in het noorden aan Colombia, in het oosten en zuiden aan Peru en in het westen aan de Stille Oceaan. Het land is genoemd naar de evenaar (in het Spaans: ecuador), die het land doorsnijdt.
De lengte van de landsgrenzen is 2010 km, met een kustlijn van 2237 km.
Ecuador wordt in vier zones verdeeld: de kust (Costa), de Andes (Sierra), het Amazonebekken (Oriente) en de Galápagoseilanden (met hun unieke flora en fauna). De kust bestaat uit vruchtbare grond die voor landbouw wordt gebruikt. Het gebied bevindt zich slechts enkele meters boven de zeespiegel en bijgevolg zijn de temperaturen er hoog (tot 40°C).
De Andes loopt door het midden van het land, van noord naar zuid. De Chimborazo is met 6310m het hoogste punt. In het hooggebergte liggen de hoofdstad Quito en de derde stad Cuenca, op een hoogte van 2500 meter. Het klimaat is daar mild. In het gebergte liggen ook enkele vulkanen die een hoogte van 5000 tot 6000 meter bereiken. Een aantal daarvan is nog actief.
Het Amazoneregenwoud ligt in het oosten van het land. Het klimaat is er tropisch: warm en vochtig. De vele rivieren in dit gebied zijn allemaal vertakkingen van de Amazone.

Politiek
Sinds de jaren tachtig hadden verschillende presidenten bij hun aantreden tot doel de corruptie te bestrijden en de economie weer tot bloei te brengen. De meesten slaagden daar niet in. In april 2005 werd de meest recente staatsgreep gepleegd, waarbij president Lucio Gutiérrez plaats moest maken voor zijn vicepresident Alfredo Palacio.
In 1973 was Ecuador toegetreden tot de OPEC, maar op 31 december 1992 trok het land zich weer terug, omdat het de contributie niet kon of wilde betalen en omdat het de wens had om meer olie te produceren dan het OPEC-quotum toestond. In november 2007 trad Ecuador terug toe tot de OPEC.
Ecuador is een van de landen van Zuid-Amerika met de meeste armoede. Volgens het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties leeft 45,2% van de bevolking onder de armoedegrens.
Het huidige staatshoofd is president Rafael Correa, die op 26 november 2006 de presidentsverkiezingen won. In de eerste ronde kreeg Correa 22,84% van de stemmen, waarmee hij tweede werd achter de rechtse Álvaro Noboa, een ondernemer in bananen en bovendien miljardair. In de tweede ronde wist hij echter meer stemmen te halen dan Álvaro Noboa en werd hij gekozen tot de nieuwe president.
Correa, die goede banden onderhoudt met Hugo Chávez, de president van Venezuela en vaak wordt beschouwd als anti-Amerikaans, omschrijft zijn programmapunten als een vorm van revolutie op de volgende terreinen: grondwet, ethiek, economie en productiviteit, onderwijs en gezondheidszorg, waardigheid, soevereiniteit en Latijns-Amerikaanse integratie. .

ITT
In juni 2009 deed Ecuador officieel het voorstel om de belangrijke reserves zware olie die zich in een gedeelte van het oostelijk gelegen Nationale Park Yasuní bevinden, niet te exploiteren, maar juist ongemoeid te laten. Daarvoor wil het land wel gecompenseerd worden door de rijke landen. Met andere woorden, geld ontvangen om alles in de oorspronkelijke staat te laten. Tijdens een conferentie over Klimaatverandering in Quito in oktober, onderstreepte president Correa nog eens hoe innovatief het project is op energetisch gebied.
Het Nationale Park Yasuní heeft een oppervlakte van bijna een miljoen hectare en is dankzij een rijkdom aan flora en fauna door de UNESCO uitgeroepen tot Wereld Biosfeerreservaat. De Ecologische Reserve Yasuní is het gebied met de grootste culturele en biologische diversiteit van het planeet. Er wordt beweerd dat een hectare meer plantensoorten herbergt dan in de hele Verenigde Staten en Canada te vinden zijn.
Het Project waarvan sprake is het ITT-project (Itschpingo-Tambococha-Tiputini). Het betreft een gebied met een geschatte voorraad zware olie van 920 miljoen vaten. Door die olie voor een stuk in de grond te laten zou Ecuador een bijdrage leveren aan de reductie van uitstoot van broeikasgassen wereldwijd. Hierdoor zou Ecuador wel jaarlijks meer dan 720 miljoen dollar dreigen mis te lopen en het is nu (een groot deel van) dat bedrag dat de internationale gemeenschap zou moeten ophoesten. Het gekregen geld zou dan kunnen gebruikt worden om een nieuwe visie van ontwikkeling toe te passen, die ten goede moet komen aan de arme bevolking van het land en aan de productie van alternatieve energiebronnen.
Een heel mooi initiatief, maar ondertussen worden al fracties van het gebied voor exploitatie opengesteld! De onderhandelingen over het project sprongen haast helemaal af toen Correa in januari tijdens een toespraak voor de nationale televisie ineens doodleuk verklaarde dat hij de opbrengst uit het Yasuni-fonds naar eigen inzicht wil besteden. In het buitenland was men zeer verbaasd, maar ook in eigen land regende het woedende reacties. Minister van Buitenlandse Zaken Fander Falconí nam ontslag. Eerder was hij in binnen- en buitenland nog een ware pleitbezorger van het concept geweest. Roque Sevilla, een bekend zakenman in Ecuador en voorzitter van het campagnecomité voor het initiatief, legde voor de televisiecamera’s met tranen in de ogen de voorzittershamer neer. Als de onderhandelingen over het Yasuni-initiatief spaak lopen, komt de exploitatie van olie in het ITT-gebied een stap dichterbij. In dat geval moet rekening gehouden worden met (vreedzame) protesten van o.a. de Waorani-Indianen die daar wonen.

Opkomen voor het Amazonewoud
Alleen vrouwen kunnen de aarde begrijpen, en redden.
Het Amazonegebied dankt zijn naam aan de mythe van de Amazonas: vrouwelijke strijders die volgens de verhalen altijd het gebied hebben bewoond en beschermd. Deze mythe staat inderdaad niet zo ver af van de huidige realiteit. Vrouwen nemen de taak op zich om het regenwoud te beschermen tegen de mijnbouw en de olie-industrie. In de oorspronkelijke Sarayaku-gemeenschap bijvoorbeeld is de politieke strijd van de vrouwen vervlochten met hun dagelijks leven en spirituele overtuigingen.
Wanneer de mannen overwegen om toch maar een deal te sluiten met de oliebedrijven, zijn zij het die alles in het werk gaan stellen om de achterliggende realiteit te onderzoeken en hen ervan te overtuigen van hun voornemens af te zien.
In 1992 organiseerden vrouwen van verschillende oorspronkelijke gemeenschappen een protestmars naar Quito, waarbij ze een oproep deden aan de president voor erkenning en bescherming.
In 2012 wonnen vrouwen een zes jaar durende rechtszaak tegen de staat, die oliebedrijven illegaal toegang had verleend tot hun grondgebied.
Deze vrouwen halen hun doorzettingsvermogen uit hun geloof. Ze geloven dat de aarde een vrouw is en dat zij daarom beter aanvoelen wat de aarde nodig heeft. Ze geloven dat alle dieren en planten in het regenwoud met elkaar verbonden zijn en ze zien zichzelf als een deel van die keten.