vlag Griekenland G R I E K E N L A N D Wikipedia Landenweb
Opp.: 131.957 km² (4 x België)    Inw.: 11 miljoen (2007)   (81 inw./km²)    Regeringsvorm: republiek    Hoofdstad: Athene   Religie: orthodox

locatie Griekenland Griekenland

Griekenland is een land in Zuid-Europa, bestaande uit het zuidelijkste deel van het Balkanschiereiland en een groot aantal eilanden. Deze eilanden vormen samen ongeveer 20% van het landoppervlak.
Griekenland grenst in het noorden aan Albanië, Macedonië, Bulgarije en Turkije. Verder ligt Griekenland aan de Middellandse Zee, de Ionische Zee en de Egeïsche Zee.

Politiek
Sinds 1829 is Griekenland een monarchie. Maar in 1967 kwam er een militaire staatsgreep en weer jaren later werd een democratische republiek gevestigd. Griekenland is sinds 1981 lid van de Europese Unie.
Als meest oostelijk gelegen EU-land heeft Griekenland zwaar te kampen met illegale inwijking, niet alleen vanuit Albanië en het voormalige Oostblok, maar ook vanuit de moslimwereld.
Op 10 maart 1995 werd Konstantinos Stephanopoulos verkozen tot president van de republiek. Het land kreeg het al vlug aan de stok met grote buur Turkije, toen een grensgeschil om het onooglijke rotseilandje Imiá bijna ontaardde. Door toedoen van de Amerikaanse president Clinton kon een heuse oorlog vermeden worden.
Binnen de EU bleef Griekenland zich trouwens koppig verzetten tegen de toetreding van Turkije, dat op zijn beurt volhardde in de halsstarrigheid over de Cyprus-kwestie. De laatste tijd kan men echter een dooi in de betrekkingen tussen beide erfvijanden vaststellen, vooral sinds in 1999 beide landen door een zware aardbeving werden getroffen. In 2000 werden met Turkije vijf samenwerkingsverdragen getekend op het gebied van economie, wetenschap, cultuur, maritieme handel en douane.
Op 8 februari 2000 werd President Stephanopoulos met een overweldigende meerderheid in het parlement herkozen voor een tweede ambtstermijn. De verkiezingsoverwinning van PASOK in april 2000 stelde premier Simitis in staat zijn succesvolle economische bezuinigingspolitiek voort te zetten. etaire Unie. Het Europees parlement nam op 18 mei 2000 met grote meerderheid een resolutie aan waarin werd gepleit voor Griekse toetreding tot de eurozone per 1 januari 2001. Op 19 juni volgde de officiële goedkeuring van de Raad van Ministers.
Op 8 februari 2005 werd in het Griekse parlement met overweldigende meerderheid de voormalige socialistische minister van Buitenlandse Zaken Karolos Papoulias tot president gekozen.


Uit het jaarrapport 2010 van Amnesty International (2009)
Doodstraf: afgeschaft voor alle misdrijven.
Levensverwachting: 79,1 jaar.
Sterftecijfer onder 5 jaar (m/v): 5/4 per 1000.
Alfabetisme onder volwassenen: 97,1 %.

Er waren het hele jaar door nog steeds meldingen van mishandeling door wetshandhavers.
Als gevolg van een nieuw presidentieel decreet hadden asielzoekers in de praktijk geen recht op hoger beroep. Er waren meldingen van willekeurige uitzettingen van migranten en mogelijke asielzoekers vanuit Evros.
Na de gedwongen huisuitzetting van een groot aantal irreguliere migranten en asielzoekers van een kampeerterrein in Patras, zouden zo'n honderd mensen dakloos zijn geworden, zonder toegang tot voorzieningen.
De omstandigheden in verschillende detentiecentra en gevangenissen voor immigranten vormden nog steeds reden tot bezorgdheid.
Er vielen gewonden bij aanvallen door gewapende oppositiegroeperingen.


Griekenland lijdt onder de lage concurrentiekracht in vergelijking met de meeste andere EU-leden, de inefficiënte overheid en de hoge graad van corruptie in overheid en economie. Mede als gevolg van de internationale kredietcrisis en heel wat ongecontroleerde uitgaven raakte het land in een grote financiële crisis die ook gevolgen voor de Eurozone heeft. De Griekse overheid bleek immers jarenlang de financiële cijfers vervalst te hebben en daardoor bedroeg het begrotingstekort over 2009 veertien procent.
In mei 2010 werden er door de regering zware bezuinigingsmaatregelen en belastingverhogingen aangekondigd onder druk van de EU die daarvoor leningen in het vooruitzicht stelt. Het gevolg waren rellen in Athene. Griekse miljonairs sluisden snel hun geld over naar buitenlandse rekeningen.

Asielbeleid
De Griekse autoriteiten moeten hun beleid ten aanzien van onregelmatige migranten en asielzoekers dringend herzien.
In een recent rapport beschrijft Amnesty International hoe mensen in illegaal verblijf en asielzoekers, onder hen ook veel niet-begeleide kinderen, worden behandeld als criminelen. Griekenland schendt daarbij haar verplichtingen onder internationaal recht om de mensenrechten van iedereen op haar grondgebied te respecteren.
Amnesty International stelt vast dat asielzoekers en migranten routinematig worden opgesloten. Ze worden vastgehouden in slechte omstandigheden in grensposten en detentiecentra met amper of geen toegang tot een advocaat, tolk of sociaal assistent. Als gevolg hiervan wordt hun situatie vaak niet correct beoordeeld en lopen mensen het risico dat ze worden teruggestuurd naar de plaats die ze zijn ontvlucht, ook al hebben ze nood aan internationale bescherming.
De Griekse overheid moet dringend haar beleid ten aanzien van migranten en asielzoekers herzien.
- De opsluiting van asielzoekers en migranten moet steeds een uiterste maatregel zijn en alternatieven voor opsluiting moeten beschikbaar zijn en altijd eerst worden toegepast.
- Er dient een einde te worden gemaakt aan de opsluiting van kwetsbare groepen zoals niet-begeleide kinderen, slachtoffers van foltering, zwangere vrouwen, mensen met ernstige medische of psychologische problemen en ouderen.
- De omstandigheden in de detentiecentra zijn dringend aan verbetering toe, o.m. omdat ze nergens in overeenstemming zijn met de geldende mensenrechtenstandaarden.
- Er moeten aangepaste opvangcentra komen voor niet-begeleide kinderen.
- Er is nood aan een onafhankelijk onderzoek naar klachten over mishandeling en foltering van vluchtelingen, asielzoekers en migranten door overheidsagenten.
- De wetgeving zou alle strafrechtelijke sancties voor het illegaal verblijven op en binnenkomen of verlaten van het grondgebied moeten intrekken.

In het departement Evros in het uiterste noordoosten van het land situeert zich al langer een belangrijke illegale grensovergang voor migranten van het Afrikaanse continent. Maar in 2000 werd het dé illegale toegangspoort voor Europa - het onderschatte gevolg van de vergrendeling van de West-Afrikaanse en Middellandse-zeeroutes. Malta, Italië, Portugal, Spanje en hun eilanden versterkten hun bewaking op zee, maar vooral de bilaterale akkoorden met vertrek- en transitlanden als Libië, Algerije en Marokko verzegelden de zeegrenzen.
Gevolg: in de eerste negen maanden van 2010 arresteerde de Griekse politie 96.398 immigranten, aldus actuele cijfers van het Griekse Ministerie van Buitenlandse Zaken. Steeds meer mensen nemen inderdaad de landroute via Evros. In 2010 waren er dat ongeveer 9000, het jaar erop al 34.000 -cijfers afkomstig van het Hoog Commissariaat voor de Vluchtelingen van de VN (UNHCR). Maar Griekenland is daar absoluut niet op voorzien. Een degelijk asielbeleid ontbreekt immers, er zijn geen opvangcentra, de capaciteit van de gesloten centra kan de instroom niet aan en de vluchtelingen krijgen geen toegang tot bescherming. Hulporganisaties vind je niet in deze regio.

Wie illegaal de Turkse-Griekse grens is overgestoken en zich op Griekse grondgebied bevindt, wordt systematisch opgesloten, in een politiecentrum of in een van de twee "speciale centra voor illegale vreemdelingen', Filakio en Venna, die stilaan verworden zijn tot een regelrechte aanfluiting van de mensenrechten.
De omstandigheden zijn onmenselijk. Soms stromen de toiletten over met drek, er is onvoldoende toegang tot water, het ongedierte zit overal. Maar vooral: niemand schijnt hier duidelijk te weten wat hem of haar te wachten staat en of er kans is om hier nog ooit weg te geraken.
De centra in Evros zitten overvol, te vol om mensen lang te houden. Duizenden mensen worden terug de noordgrens overgezet of na hun verblijf in een detentiecentrum gerepatrieerd, vaak naar tussenlanden: het gaat om Albanezen, Irakezen, Afghanen, Pakistani's en Soedanezen. Een groot deel wordt gewoon vrijgelaten.
Families en minderjarigen komen volgens de politie na vijf tot tien dagen detentie vrij. Bij hun vrijlating krijgen ze een uitwijzingsbevel mee: binnen de dertig dagen moeten ze het Griekse grondgebied verlaten. Maar iedereen trekt -met medeweten van de politie- naar de hoofdstad, in de hoop daar papieren of een ticket richting Centraal-Europa vast te krijgen.

Athene is de centrale vergaarbak voor immigranten. Hier is een erkenning als politiek vluchteling door het VN-Hoog Commissariaat voor de Vluchtingen geen cent waard. De kans om een statuut of bescherming te krijgen in Griekenland is bijzonder klein. In 2009 kreeg amper 0,3% van de asielaanvragers internationale bescherming.
Mensenrechtenorganisaties ijveren ervoor dat Europese lidstaten het voorbeeld zouden volgen van België, Groot-Brittannië, Noorwegen en IJsland, die niet langer asielzoekers naar Griekenland terugsturen. Ondertussen zwelt de humanitaire crisis in de straten van Athene aan. De stad kreunt onder het gewicht van de daklozen.
Er bestaan wel hulpprogramma's, maar die worden afgebroken omdat er geen geld is, o.m. om hun werknemers uit te betalen.
Elke dag proberen de honderden "hangillegalen" in de haven een gaatje te vinden om te kunnen verdwijnen. De kansen om hier weg te geraken zijn bijna onbestaande en wie gesnapt wordt, krijgt er vaak naast een teleurstelling een pak rammel door politie en havenpolitie bovenop. De enkelingen die toch een boot halen, worden vaak in Italië opgepakt en teruggestuurd naar Griekenland.

Grexit?
Grexit is een samentrekking van de woorden Greece en exit en verwijst naar de vrijwillige of gedwongen uitstap uit de eurozone en de terugkeer naar de drachme. De term kwam begin 2012 in gebruik als gevolg van de schuldencrisis in Griekenland. Een jaar later lanceerde premier Andonis Samaras de term Greekovery, om de verbeterde toestand (recovery=herstel) in zijn land aan te duiden.

In mei 2010 kreeg de regering van Giorgos Papandreou te maken met grote financiële tegenvallers. De Griekse overheid bleek jarenlang de financiële cijfers vervalst te hebben. Mede als gevolg van de internationale kredietcrisis en voortgaande ongecontroleerde uitgaven raakte Griekenland in een grote financiële crisis die ook gevolgen voor de eurozone had. Alleen met de hulp van de EU-landen en IMF kon het voorkomen worden dat Griekenland failliet ging: ze schoten het land te hulp met leningen maar in ruil daarvoor moesten de Grieken het begrotingstekort terugdringen.
De regering kondigde een groot aantal maatregelen aan, met o.a. een verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd naar 65 jaar. Het gemiddelde ambtenarensalaris werd sterk verminderd en een deel van de ambtenaren zou worden ontslagen. Ook de pensioenen werden verlaagd. Anderzijds werd de BTW verhoogd, evenals de accijns op alcohol en tabak. Het aantal gemeenten werd teruggebracht van 1000 naar 400 en een aantal staatsbedrijven zou worden geprivatiseerd. Al deze maatregelen zorgden voor stakingen, grootschalige demonstraties en rellen waarbij doden en gewonden vielen. Vermogende Grieken brachten hun geld over naar buitenlandse bankrekeningen.
Op 11 november 2011 werd een nieuwe regering onder leiding van Loukas Papadimos geïnstalleerd om de ontstane politieke impasse over de bezuinigingen te doorbreken. In het voorjaar van 2012 werd zo’n € 100 miljard van de Griekse schuld aan particulieren geëlimineerd, schuldkwijtschelding die een voorwaarde was voor nieuwe financiële steun. Ongeveer € 200 miljard aan bestaande schulden aan banken en particulieren werd voor 46,5% geconverteerd in nieuwe schulden tegen zachtere voorwaarden en de rest werd kwijtgescholden.
Begin 2015 trad het kabinet-Tsipras aan. In de verkiezingscampagne had de partij, Syriza, haar kiezers beloofd de bezuinigingsmaatregelen stop te zetten in ruil voor 240 miljard euro noodleningen. De partij zou ook een gedeeltelijke kwijtschelding van de Griekse staatsschuld eisen. Tot slot beloofde Syriza twee miljard euro te investeren in noodhulp voor de allerarmste Grieken, ontslagen ambtenaren weer aan te nemen en de privatisering te staken. Deze eenzijdige maatregelen en andere verkiezingsbeloften leidden tot uitermate stroeve onderhandelingen met de Europese Unie, het IMF en de ECB (Europese Centrale Bank) over het financiële hulpprogramma.
Eind juni 2015 staakten de onderhandelingen zonder resultaat. Op 30 juni 2015 miste Griekenland een aflossing van € 1,6 miljard aan het IMF en kon zo alleen nog financiering krijgen wanneer deze betalingsachterstand zou zijn ingelopen.
Op 5 juli 2015 werd een referendum gehouden met het "nee-kamp" als duidelijke overwinnaar: de meerderheid ging niet akkoord met het Europese noodplan en wees verdere besparingen af.

Syrische vluchteling riskeert gedwongen terugkeer naar Turkije (eind 2016)!
Een 21-jarige Syrische student en vluchteling riskeert gedwongen terugkeer van Griekenland naar Turkije onder de EU-Turkijedeal. Zijn asielaanvraag werd afgekeurd op grond van het feit dat Turkije een 'veilig derde land' is. Een beslissing over zijn beroep bij het Griekse gerechtshof wordt de komende dagen verwacht. Momenteel verblijft hij in een politiecel op het Griekse eiland Lesbos.
De jongeman vertelde Amnesty International dat hij tijdens zijn pogingen om Syrië te ontvluchten werd gearresteerd door de Turkse politie en geslagen door Turkse militairen voor hij werd teruggestuurd naar Syrië. Tijdens zijn verblijf in Turkije werd hij ook tweemaal aangevallen door smokkelaars en dieven.
Op 4 augustus vroeg hij asiel aan in Griekenland, kort na aankomst op Lesbos. Zijn aanvraag werd echter onontvankelijk verklaard, zowel in eerste aanleg als in beroep, omdat Griekenland Turkije beschouwt als “veilig derde land.” In de realiteit is Turkije echter allesbehalve een veilig land om asielzoekers en vluchtelingen naar terug te sturen. Het geeft geen volledige bescherming aan Syrische vluchtelingen, de meeste asielzoekers en vluchtelingen hebben geen middelen om zichzelf te ondersteunen en krijgen ook geen steun van de overheid. Daardoor leven velen in hopeloze en mensonwaardige omstandigheden. Er is ook bezorgdheid over hoe Turkije mensen die teruggestuurd worden, behandelt, vooral omdat onafhankelijke observatoren geen toegang hebben tot gesloten centra waar deze mensen naartoe worden gebracht.
Op 14 september besliste de Raad van State in kort geding dat zijn uitzetting stopgezet moest worden tot ze beslist of de uitspraak van de beroepscommissie om hem gedwongen terug te sturen opgeschort wordt of niet. Deze beslissing wordt de komende dagen verwacht. Als hij wordt uitgezet, zal hij de eerste asielzoeker zijn die gedwongen teruggestuurd wordt naar Turkije sinds de EU-Turkijedeal van kracht ging in maart dit jaar.

Griekenland is onderverdeeld in 13 regio's of periferieën:

1. Attica
2. Centraal-Griekenland
3. Centraal-Macedonië
4. Kreta
5. Oost-Macedonië en Thracië
6. Epirus
7. Ionische Eilanden

  8. Noord-Egeïsche Eilanden
  9. Peloponnesos
10. Zuid-Egeïsche Eilanden
11. Thessalië
12. West-Griekenland
13. West-Macedonië

periferieën

Zak Kostopoulos
Zak Kostopoulos, een homoseksuele activist en onvermoeibare verdediger van de rechten van de LGBTI-gemeenschap, werd in september 2018 gedood bij een gewelddadige aanval.
Opnames tonen hoe Zak door twee mannen brutaal in elkaar werd geslagen nadat hij in het centrum van Athene een juwelierszaak was binnengegaan. De video-opnamen tonen ook hoe politieagenten de stervende Zak met geweld arresteerden. Volgens het forensisch rapport is Zak overleden ten gevolge van zijn verschillende verwondingen.
Het onderzoek vertoonde ernstige onregelmatigheden: de politie deed weinig moeite om bewijs te verzamelen, de plaats van de misdaad werd niet verzegeld en de aanvallers werden niet onmiddellijk gearresteerd. Onder invloed van de bestaande vooroordelen tegen leden van de LGBTI-gemeenschap en mensen met HIV, werd Zak geportretteerd als “een druggebruiker die de juwelierszaak binnenging om die te beroven”. Gelukkig werden die leugens doorprikt door de opnames.
Tot nog toe werden twee burgers en vier politieagenten in beschuldiging gesteld van lichamelijk geweld dat leidde tot Zaks dood. De familie van Zak heeft een zaak aangespannen om die aanklacht te wijzigen in doodslag.

Gezondheid kinderen in gevaar!
Sinds juli 2019 hebben asielzoekers en hun kinderen geen toegang meer tot gezondheidszorg in Griekenland. Het leven en de gezondheid van duizenden kinderen en volwassenen zijn hierdoor in gevaar.
De in november in Griekenland geïntroduceerde asielwet stelt dat vluchtelingen, asielzoekers en minderjarigen zonder legaal verblijf, recht hebben op gratis medische zorg en medicijnen. Voorlopig weigert de Griekse regering echter om deze wet uit te voeren.
Amnesty wilt dat de rechten van deze kwetsbare groep mensen gewaarborgd worden.