L I B E R I A

Opp.: 111.369 km˛ (3,5 x België)    Inw.: 3,5 miljoen (2009)   (31 inw./km˛)    Regeringsvorm: republiek    Hoofdstad: Monrovia  
Religie: islam, inheems, christendom

Liberia ligt aan de westkust van Afrika, tussen Sierra Leone, Guinee en Ivoorkust.
De vlakke kuststrook gaat over in glooiende heuvels en een laag gebergte in het noordoostelijke binnenland. Het hoogste punt is de berg Wuteve met 1380 m.
Het klimaat is tropisch: heet en vochtig. De winters zijn droog met hete dagen en koele nachten. De zomers zijn nat en bewolkt, met veelvuldige hevige stortbuien. Van december tot maart blaast er een droge harmattanwind uit de Sahara die veel stof aanvoert.
Er is veel ontbossing en erosie. De kustwateren worden zowel door olie als door onverwerkt rioolwater vervuild.
Tropisch oerwoud bedekt het grootste gedeelte van het land.
De periode van de hoge zon, van april tot september, is het regenseizoen. Juli en augustus zijn de natste maanden. Met meer dan 4560 mm neerslag per jaar is Monrovia de natste hoofdstad op aarde.
De gemiddelde temperatuur ligt rond de 27 °C.

Politiek
Liberia, een van de armste landen ter wereld, werd ooit gesticht door ex-slaven uit de Verenigde Staten.
Na een staatsgreep in 1980 stortte de economie ineen en viel het land ten prooi aan gewelddadigheden. In 1989 greep Charles Taylor met een staatsgreep de macht: dat was het begin van de Liberiaanse Burgeroorlog. Een vredesmacht van diverse West-Afrikaanse staten wist na een tijd de rust te herstellen. In 1997 vonden er weer verkiezingen plaats, gewonnen door diezelfde Taylor.
Maar de rust duurde niet lang. De spanningen leidden in 1999 tot de Tweede Liberiaanse Burgeroorlog.
In augustus 2003 werd Taylor vervangen door Moses Zeh Blah, maar die werd al op 14 oktober 2003 op zijn beurt vervangen door president Charles Gyude Bryant, die een overgangsregering vormde. Sinds 2006 is Ellen Johnson-Sirleaf president van Liberia.

Sporadische uitbarstingen van geweld vormen een bedreiging voor het vredesproces. Voormalige rebellenstrijders die hadden moeten worden ontwapend en gedemobiliseerd, gebruiken nog steeds geweld om hun onvrede kenbaar te maken over het feit dat ze geen vergoedingen ontvingen. De trage hervormingen van het politieapparaat, de rechterlijke macht en het strafrechtsysteem leiden tot stelselmatige schendingen van de wettelijk voorgeschreven rechtsgang en tot geweld van knokploegen tegen personen die verdacht worden van misdrijven.
Ruim 200.000 in eigen land ontheemd geraakte mensen en vluchtelingen keerden terug naar hun huizen, ofschoon de etnische spanningen blijven oplopen door geschillen over land en bezittingen die tijdens de burgeroorlog in beslag werden genomen. Verantwoordelijken voor mensenrechtenschendingen tijdens het gewapende conflict lopen nog altijd vrij rond.
De VN-Veiligheidsraad gaf vredestroepen in Liberia bevoegdheden om het voormalige staatshoofd Charles Taylor te arresteren en over te dragen aan de Speciale Rechtbank voor Sierra Leone zodra hij zou terugkeren uit Nigeria, dat hem asiel verleende.

Op 7 maart 2003 werd Taylor door het Sierra Leone-tribunaal aangeklaagd wegens oorlogsmisdaden tijdens zijn interventie in de burgeroorlog in buurland Sierra Leone. Na Slobodan Miloševic werd Taylor hiermee de tweede machthebber die nog terwijl hij aan de macht was, in staat van beschuldiging werd gesteld door een internationaal gerecht.
Op 17 maart 2006 diende mevrouw Ellen Johnson-Sirleaf, de nieuwe, democratisch gekozen president van Liberia, bij de Nigeriaanse regering een verzoek in om Taylor uit te leveren aan Liberia. Op 25 maart gaf Nigeria te kennen Taylor uit te willen leveren om hem terecht te laten staan voor het Sierra Leone-tribunaal.
Op 20 juni 2006 werd Charles Taylor overgebracht naar de gevangenis in Scheveningen en zijn proces startte op 4 juni 2007. Volgens de aanklager is Taylor verantwoordelijk voor honderdduizenden doden en gewonden in de burgeroorlog in Sierra Leone. Taylor zelf stelde dat hij niets te maken had met de strijd in Sierra Leone. De aanklacht bestond uit 11 onderdelen, onderverdeeld in misdaden tegen de menselijkheid, oorlogsmisdaden en andere overtredingen van het internationale humanitaire recht.

November 2011
Vrouwenorganisaties zien de herverkiezing van de Liberiaanse president Ellen Johnson Sirleaf als een zegen voor de vrouwen in het land. De oppositie had de verkiezingen geboycot.
"Het is een flinke opsteker voor ons als vrouwen en het houdt ons op het wereldtoneel", zegt Yvette Chesson-Wureh van het Angie Brooks International Centre, een niet-gouvernementele vrouwenrechtenorganisatie. "Vertel maar aan iedereen dat we vertrouwen hebben in deze regering en in de capaciteiten van deze vrouw om resultaat te boeken." Sirleafs overwinning "toont de rest van de wereld dat ze een rolmodel blijft voor jonge vrouwen op het Afrikaanse continent", zegt Chesson-Wureh. Boycot Vrijdag maakt de Liberiaanse verkiezingscommissie bekend dat Sirleaf het in de tweede ronde van de presidentsverkiezingen met 90 procent van de stemmen had gehaald tegen haar opponent Winston Tubman van het Congress for Democratic Change (CDC). De tweede ronde was door controverse omgeven. Tubman had opgeroepen tot een boycot omdat er bij de eerste ronde in oktober onregelmatigheden waren geweest. Op 8 november kwamen twee mensen om toen de politie het vuur opende op een demonstratie van CDC-aanhangers. Sirleaf kondigde vrijdag aan dat een onafhankelijke commissie het dodelijke incident zou onderzoeken. "Duidelijker kunnen we niet zijn: iedereen waarvan wordt vastgesteld dat hij de wet heeft overtreden, zal voor de rechter worden gebracht", zei de president. "Als je besluit om verkiezingen te boycotten, dan betekent dit niet dat het (electorale) proces zijn legitimiteit verliest, vooral niet wanneer de andere kandidaat ook deelneemt", reageert Chesson-Wureh op de controverse. Seksueel geweld Als verwezenlijkingen van Sirleafs genderbeleid noemt Chesson-Wureh het gestegen aantal vrouwen op machtsposities; 30 procent van de parlementsleden zijn vrouwen. Ze juicht ook de inspanningen toe om het vele geweld tegen vrouwen te bestrijden, onder meer via de oprichting in 2008 van een speciale rechtbank voor zaken met seksueel geweld. Grace Zoe Davis, een 43-jarige vrouw die bouwmaterialen verkoopt in Monrovia, ziet alleen maar beterschap voor vrouwen van de hogere klassen. "Ze (Sirleaf) heeft alleen maar de mensen in haar eigen klasse geholpen, en niet de gewone vrouw in Liberia." Niettemin erkent Davis dat Sirleaf, die vorige maand de Nobelprijs voor Vrede won, heeft bijgedragen tot de stabiliteit in Liberia.

Uit het jaarrapport 2010 van Amnesty International (2009) Doodstraf: afgeschaft in de praktijk. Levensverwachting: 57,9 jaar. Sterftecijfer onder 5 jaar (m/v): 144/136 per 1000. Alfabetisme onder volwassenen: 55,5 %. Het eindrapport van de Commissie voor Waarheid en Verzoening (TRC) werd in december gepubliceerd. Er werd enige vooruitgang geboekt in het opzetten van een Onafhankelijke Nationale Mensenrechtencommissie. Hoewel de overheid institutionele vooruitgang boekte in de aanpak van verkrachting en andere vormen van seksueel geweld tegen vrouwen en meisjes, werden veel gevallen niet gemeld. Er heerste nog steeds bezorgdheid over de rechtspleging en aanzienlijke gerechtelijke vertragingen leidden tot overbevolking in gevangenissen.