|
|
N A U R U |
|
|
Nauru ligt ten noordwesten van Tuvalu, ten noordoosten van de Salomonseilanden en ten zuidwesten van Kiribati. Het hoogste punt, Commander Ridge, is 71 meter hoog.
Het land moet vrijwel alle voedingsmiddelen importeren omdat productie op het eiland niet goed mogelijk is. Het enige belangrijke exportproduct zijn fosfaten, die echter grotendeels uitgeput zijn. Die fosfaten zijn afkomstig van de vele kraters die het land rijk is.
In het water zijn een honderdtal tropische vissoorten te vinden. Er schijnen in Nauru 179 verschillende soorten planten en bomen te zijn, talloze soorten vlinders en motten, en bovendien wordt het eiland jaarlijks bezocht door honderden vogelsoorten. Nauru kent een paar mooie stranden, maar zwemmen kan door voorbij varende vrachtschepen gevaarlijk zijn. Diepzeevissen is ook een optie, gezien de bereikbaarheid van diep water.
Nauru heeft geen rivieren, maar er zijn wel diverse kleine kanalen. Het enige meertje is de lagune van Buada.
Politiek
Nauru is de kleinste republiek, de kleinste eilandstaat ter wereld en het kleinste land van Oceanië. Het land heeft geen hoofdstad, maar de regeringsgebouwen en internationale luchthaven bevinden zich in het zuidelijke district Yaren, dat 1100 inwoners telt. Nauru werd op 31 januari 1968 onafhankelijk van Australië.
Nauru telt 14 districten en verspreid over het eiland zijn er meer dan 14 kleine dorpjes, die bijna allemaal aan de kust gelegen zijn.
Nauru werd oorspronkelijk bevolkt door Polynesische en Melanesische kolonisten. De eerste Europeaan die het eiland bezocht was de Engelse walvisvaarder John Fearn, in 1798. Nauru bleef zelfstandig tot het in 1888 door de Duitsers werd geannexeerd en deel werd van Duits Nieuw-Guinea.
Na de Eerste Wereldoorlog werd Nauru lid van de Volkenbond, in 1918 werd het linksrijden ingevoerd en vanaf 1920 werd het beheerd door Australië.
In 1947 werd een overeenkomst gesloten met de Verenigde Naties waarin werd bepaald dat Nauru in 1968 zelfstandig zou worden. De eerste president van het land was Hammer DeRoburt. Hij startte een politiek om de Nauruaanse cultuur te beschermen. Niet-Nauruanen werd verboden om zich op het eiland te vestigen, terwijl hij met de fosfaatinkomsten het eiland voor de inwoners tot een luilekkerland maakte, vooral met de bedoeling dat ze niet zouden emigreren. Nauru werd lid van de Verenigde Naties in 1999.
In het begin van de twintigste eeuw startte het ontginnen van fosfaten op het eiland. Dit maakte in de loop der tijden Nauru steeds welvarender. Bewoners betaalden geen belastingen en werden voor medische verzorging gratis naar Australië gevlogen. Ieder gezin kreeg een deel van de fosfaatopbrengsten. Maar vanaf 1980 bleken de voorraden niet onbeperkt te zijn. Grote delen van Nauru waren omgeploegd tot maanlandschap, en ten slotte moest zelfs de grond rondom de ambtswoning van de president eraan geloven.
Daarop trachtte de regering door middel van investeringen en een gunstig fiscaal beleid voorzieningen voor offshorevennootschappen te treffen. De investeringen bleken echter minder lucratief dan men had gehoopt.
Nauru kwam wereldwijd in het nieuws toen het op 15 en 16 december 2009 als slechts vierde land de onafhankelijkheid van de afvallige Georgische regio's Abchazië en Zuid-Ossetië officieel erkende. Dit gebeurde op aandringen van Rusland, volgens veel berichten in ruil voor 50 miljoen Amerikaanse dollar.
Op Nauru was een asielcentrum, dat inmiddels gesloten is. Het peperdure centrum, dat tot 2007 door Australië werd uitgebaat, heeft in het Australische parlement tot hoogoplopende discussies geleid. Ondertussen worden wel terug heel veel asielprocedures afgehandeld voor Australië -voor een bedrag van bijna 2 miljard dollar!
Nauru is voorts...
- het land met het hoogste percentage rokers
- het land met het hoogste percentage diabetici
- het land met het hoogste percentage mensen lijdend aan overgewicht
- het land met de hoogste werkloosheidsgraad (90% in 2004) ...
Het wordt afgeraden op Nauru te gaan wandelen als de zon al onder is, omdat veel eigenaars van honden hun dieren dan aanvalstrainingen geven.
Vluchtelingen: zie Australië.