vlag Westelijke Sahara W E S T E L I J K E   S A H A R A Wikipedia Landenweb
Opp.: 273.000 km² (9 x België)    Inw.: 0,27 miljoen (2006)   (1 inw./km²)    Regeringsvorm: republiek (niet algemeen erkend, zeker niet door Marokko)    Hoofdstad: El Aaiún   Religie: islam

locatie Westelijke Sahara Westelijke Sahara

De Westelijke Sahara is een gebied in Noord-Afrika, ten zuidwesten van Marokko, ten westen van Algerijë en ten noordwesten van Mauritanië. De Atlantische Oceaan ligt ten westen van de Westelijke Sahara en de Canarische Eilanden liggen ten noordwesten van het gebied. De Westelijke Sahara is een woestijngebied met een rotsachtig en zandig oppervlak.

Politiek
De status van het gebied is omstreden. In 1975 werd de Westelijke Sahara ingelijfd door Marokko, maar op 27 februari 1976 werd met steun van Algerije de Arabische Democratische Republiek Sahara uitgeroepen als een onafhankelijk staat. Aanvankelijk erkenden 81 landen het als een onafhankelijk land, maar veertig daarvan hebben hun erkenning ingetrokken. De annexatie door Marokko wordt internationaal niet erkend, maar wordt wel gesteund door leden van de Arabische Liga en door 25 staten. De "Zuidelijke Provincies" of de "Marokkaanse Sahara" zijn de Marokkaanse namen voor de Westelijke Sahara.

In 1973 werd het Frente Popular para la Liberación de Saguia el-Hamra y Rio de Oro – kortweg Polisario – opgericht, dat een gewapende strijd voerde tegen de Spaanse kolonisator. De beweging wilde een eigen staat creëren voor de oorspronkelijke bevolking van het gebied (de Sahrawi). Bovendien maakte ook buurland Mauritanië aanspraak op de woestijnregio.
De Polisario heeft op dit moment slechts een kleine strook van de Westelijke Sahara in haar macht, de rest wordt bezet en bestuurd door Marokko. Dit guerillaleger strijdt nog steeds tegen de Marokkaanse overheersing in het gebied en heeft zelfs een regering in ballingschap uitgeroepen in de vluchtelingenkampen in het zuidwesten van Algerije.

GEWETENSGEVANGENEN
Koning Hassan II van Marokko overleed in 1999 en zijn zoon Mohammed VI volgde hem op. Na zijn kroning sprak deze over het belang van de mensenrechten, met inbegrip van vrouwenrechten. Maar betogingen in de Westelijke Sahara werden met geweld de kop ingedrukt en gevolgd door arrestaties en vermeende gevallen van marteling.
Op 6 december 1999 werden, bij drie verschillende incidenten, drie Saharanen opgepakt: Brahim Laghzal, Cheikh Khaya en Laarbi Massoudi. Alle drie werden ze naar een militair kamp overgebracht waar ze zouden gefolterd zijn. De aantijgingen van foltering werden evenwel nooit onderzocht.
De drie werden ondervraagd over materiaal dat ze bij zich hadden en dat hen in verband bracht met het Polisario. Het materiaal dat in beslag werd genomen bestond uit een video-opname van het 10de Polisario-congres en de grondwet van de zelf uitgeroepen Polisariostaat. De mannen zaten meer dan vijf maanden in de gevangenis van Inezgane, bij Agadir. Ze gingen zelfs in hongerstaking om te protesteren tegen de omstandigheden van hun detentie.
Op 2 juni 2000 veroordeelde de Rechtbank van Eerste Aanleg in Agadir Brahim Laghzal en Cheikh Khaya tot vier jaar gvangenisstraf. Laarbi Massoudi kreeg drie jaar vanwege "bedreiging van de veiligheid van de staat". Daarbij kregen ze alledrie nog een boete van ongeveer 875 euro. Hun advocaten tekenden beroep aan tegen dit vonnis. Op 3 juli verwierp het Hof van Beroep deze aanvraag en verhoogde daarbij nog de straf van Laarbi Massoudi tot vier jaar gevangenis.

Het conflict in de Westelijke Sahara sleept al tientallen jaren aan. Er is al heel lang sprake van een refendum waarin de inwoners zich zouden kunnen uitspreken voor onafhankelijkheid of inlijving bij Marokko, maar dit referendum wordt telkens opgeschort. De autoriteiten verzuimen eveneens opheldering te verschaffen over wat er gebeurde met de 450 "verdwenen" personen, voor het merendeel Saharanen, tussen 1970 en 1990.
Heel deze situatie leidt herhaaldelijk tot demonstraties en protestbetogingen, meestal in de stad Laayoune.
De mensenrechtenactivist Brahim Sabbar kreeg een gevangenisstraf van twee jaar. Binnenkort komt er een nieuw proces tegen hem en krijgt hij mogelijk nog bijkomende straffen.
Brahim Sabbar is secretaris-generaal van de Sahrawi-Vereniging voor Zware Mensenrechtenschendingen door de staat Marokko. Hij en zijn collega, Ahmed Sbai, werden op 17 juni gearresteerd bij een politiecontrolepost. Ze hadden net in de nabijgelegen stad Boujdour meegeholpen bij de oprichting van een afdeling van hun vereniging.
Op 27 juni hoorde Brahim Sabbar zich veroordelen tot twee jaar gevangenisstraf wegens het bedreigen en niet gehoorzamen van een politieagent. Een hogere rechtbank bevestigde deze beslissing op 20 juli. Hij ontkent de beschuldiging en houdt vol dat de politieagenten hem gestampt en geslagen hebben bij zijn arrestatie.
Samen met Ahmed Sbai wacht hij nu op een ander proces waarvan de beschuldiging luidt: lid zijn van een niet-toegelaten vereniging en oproepen tot gewelddadige protestacties tegen de Marokkaanse administratie in de Westelijke Sahara. Blijkbaar wordt de vereniging geviseerd omdat ze voortdurend informatie verzamelt én verspreidt over mensenrechtenschendingen in de Westelijke Sahara. In mei 2006 publiceerde ze nog een rapport van 121 pagina's over aantijgingen van foltering, mishandeling, willekeurige arrestaties, ... in de voorbije maanden.